Uyumsuz Kaşif

Zamanının birçok insanından farklı olarak Soichiro Honda,

dışa dönüktü, renkli giysiler giyiyordu ve uyumsuzluğun

bir sanatçı veya kaşif için elzem olduğunu iddia ediyordu.

17 Kasım 1906 tarihinde Japonya’nın Komyo kentinde doğan Soichiro Honda dokuz çocuğun en büyüğüydü. Rusya-Japonya savaşından sonra bisiklet tamirciliğine girişti ve sahip olduğu demirci atölyesi genç Soichiro’nun unutulmayan hatıralarından biriydi. Diğeri ise sekiz yaşındayken gözlerini alamadığı T Model Ford’du. Böylece otomobiller ile çalışmaya karar verdi. Birinci Dünya Savaşının bitişiyle 1923 Büyük Kanto depremi arasındaki patlama döneminde, Tokyo garajına çırak olarak verildi. Feodalizm sonrası Japonya’nın kötü sosyal koşullarından hoşlanmamasına rağmen burada amacına ulaştı.

Garaj depremde yerle bir oldu ve sadece Soichiro ve bir kalfa hayatta kaldı. 1825′de sahip Yuzo Sakakibara, Curtsi-VVright 8 litrelik V-8 hava aracı motoruna sahip bir 1916 Mitchell şasesi üzerine bir yarış otomobili yapma konusunda Soichiro’ya esin kaynağı oldu. 1,400 d/d’de 100 beygir ile, tahta tekerlek ispitlerinin oyulması dahil parçaların birçoğunu yapmak Soichiro için üstesinden gelinmesi güç bir işti. Soichiro, bir ofset Ford motoru kullanarak sol taraftan eğimli oval yollar için daha başka yarış araçları yaptı. Süper güç vermeye, ekstra soğutma radyatörleri takmaya ve valf yuvalarını sertleştirmeye çalıştı. Bir sürüş mekaniği ve sürücü olarak başarılıydı, fakat kariyeri, Tokyo yakınlarında yapılan, 1936 Japon Hız Rallisinde sona erdi. Başka bir otomobil ile çarpıştı ve dışarı fırladı. Bu arada omzu çıkarken bir bileğini kırdı ve yüzünde izleri kalan yaralanmalar oldu. Sürüş mekaniği olarak görev yapan kardeşi, küçük çiziklerle kurtulmayı başardı. 120 km/s (75 mph) ortalama hızları, yaklaşık 20 yıl süreyle kırılamayan bir Japon yarış rekoru oldu.

1930′larda Soichiro, Japonya’nın büyüyen hava aracı sanayisinde hazır bir pazar bulan piston halka üretimiyle bir mühendislik işi kurdu. 1942′de Toyota, hisselerinin yüzde 40′ını aldı ve savaştan sonra Honda, yarısının likide edileceğini umarak geri kalanını sattı ve bu bir yıl aldı. Zamanını sake (pirinç likörü) yapmakla ve parti vermekle geçiriyordu, sonra Ekim 1945′te daha sonra Honda Motor Company olacak olan Honda Teknik Araştırmalar Enstitüsü’nü kurdu. Zamanının birçok insanından farklı olarak Soichiro Honda, dışa dönüktü, renkli giysiler giyiyordu ve uyumsuzluğun bir sanatçı veya kaşif için elzem olduğunu iddia ediyordu. Kişisel ilişkilerinin oldukça fırtınalı olmasına ve kötü performansı ve adi işçiliği gördüğünde azarlamasına rağmen şirketindeki işçi ilişkilerinin olumlu yönleri üzerinde ısrarla durmayı seviyordu. Bu ilişkileri, bir liyakat sistemi olarak tanımlıyordu. 

Honda üretime geçtikten 5 yıl sonra motosiklet yarışlarının olimpiyatı olarak kabul edilen “Isle of Man Tourist Trophy Grand Prix” yarışına katıldı ve hemen o yıl “Üreticiler Şampiyonluğu”nu aldı. Litre başına yaklaşık 100 beygir güç üreten motorlarıyla 50 cc’den 800 cc’ye kadar tüm kategorilerde liderliğe el koydu.

Bu saatten sonra Honda ne yapsa dikkatleri üzerine çekti. Nitekim 1964’ten itibaren seri otomobil üretmeye başladı. Hemen ertesi yıl Formula 1 yarışlarına katıldı ve ilk Grand Prix’i kazandı. Ardından ABD’de yapılan “Indy Car” yarışlarının liderliğine oturdu, rakiplerinin kabusu oldu.

Honda Formula tecrübelerini otomobillerine uyguladı ve 1966’da ürettiği N360’la tecrübesiz sürücülere yüksek hızlarda “kararlı yol tutuş imkanı” sundu. Japonya’da yılın otomobili (1972-73-74) seçilen Civic o günden bu yana 12 milyonun üzerinde satış yaptı.

Soichiro Honda ve mühendisleri yarış pistlerinden asla kopmadı, gün boyu egzoz koklar sürücülerin ağzına bakarlardı. Çareyi anında üretir ve hemen uygularlardı. Hafif alüminyumdan yaptıkları yüksek verimli motorlarla çığır açtılar. Bunlar hem az yakan, hem de çevreye saygılı motorlar olarak üretildi.

Bay Honda acımasız rekabete rağmen ticari kaygılar taşımadı, en iyiyi yapmaya çalıştı. Arabalarına ABS fren, dört tekerlekten yönlendirme sistemi, hava yastığı, VTEC motor  teknolojisini uyguladı. Asimo gibi bir robot ve güneş enerjisiyle çalışan araçlar (Dream) üretti .

Amerikalılar için Amerika’da üretilen Accord’lar satış rekoru kırınca TOYOTA ve NISSAN da atağa kalktı. 

Soichiro yeni modelleri bizzat test ederdi, bu işi kimselere bırakmazdı. 1973’te emekli oldu. O günden sonra da kendini “ekoteknolojiyi dengelemek” için yola çıkan “Honda Vakfı”na adadı. 

1991 yılının Ağustos ayında arkasında bir eş Sachi, bir erkek ve iki kız çocuğu bırakarak ölen Soichiro Honda, Japon oto sanayiine şüphesiz çok şey kattı.